“หมายความว่ามีคนไข้เด็กด้วยเหรอ”

อวัสดาหยุดมือพลันนึกถึงคนไข้ตัวแสบ

ว่าที่คุณแม่ขมวดคิ้ว “อื้อ ดื้อ เมเนจยาก”

ปวัฒน์ขำเบาๆ “แล้วจะสอนลูกตัวเองได้เหรอ”

“สอนไม่ได้ก็ให้พ่อสอน พ่อเป็นครูนี่”

แม่เจ้าก้อนพูดอะไรเหนือความคาดหมายของอาจารย์ปวัฒน์อีกแล้ว

เขานิ่งไป พอคิดอะไรได้ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ “สอนได้ แต่ขอค่าแรงด้วย”

“...!”

“หกนี่รวมวิจัยแล้วนะ ถ้าเงินเดือนเฉยๆ นี่รับสามหมื่น”

“แค่นี้!? แล้วถ้าเป็นหมอล่ะ”

“ถ้าเป็นหมอก็ได้มากกว่านี้นิดหน่อย”

“เหรอ…แล้วจะให้ลูกบอกคนอื่นว่าพ่อทำงานอะไรดี”

“บอกว่าเป็นครูแล้วกัน”

“แล้วถ้าคนอื่นถามว่าสอนอะไร”

“พ่อเป็นครูสอนหมอ จบมั้ย”