ฮูหยิน...เจ้าหยุดเสียทีเถิด/ฮูหยิน...เจ้าลุยที่เถิด (ชุด 2 เล่มจบ)

โปรยปกหลัง เล่ม 2

เพราะความเข้าใจผิดของเบื้องบน

แม่ทัพใหญ่ ‘เซียวหยาง’ จึงได้แต่งฮูหยินถึงสองคนเข้ามาในจวน

หนึ่งคือฮูหยินเอกผู้ได้สมรสพระราชทานจากไทเฮา ผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือไกล

สองคือฮูหยินรองผู้ได้สมรสพระราชทานจากฝ่าบาท ผู้อยู่ในใจเขามานานแล้ว

แต่ต่อให้เขาทำผิดกับฮูหยินเอกอย่างไร

‘เนี่ยเซียน’ ก็ยังคงมองเขาด้วยสายตาอบอุ่น และมีรอยยิ้มเสมอ

พร้อมด้วย ‘สมุดปกเหลือง’ ในมือของนาง

“ฮูหยิน...เจ้าหยุดเสียทีเถิด” เซียวหยางกล่าวอย่างกล้ำกลืน

เนี่ยเซียนกำลังวาดภาพบุรุษสองคนจุมพิตกัน หนึ่งในนั้นคือเขา...สามีของนาง และอีกหนึ่งคือกุนซือของเขา

ฮูหยินเอกเอ่ยถามด้วยหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ และไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย

“หยุดอะไรหรือเจ้าคะ”

“...”
ชีวิตอันน่าสงสารของแม่ทัพใหญ่แห่งต้าโจวก็เป็นเช่นนี้แหละ

โปรยปกหลัง เล่ม 2

ชีวิตของ ‘เนี่ยเซียน’ ไม่ค่อยปกติสุขสักเท่าไร

สตรีที่หย่ากับสามีสมควรจะได้เก็บตัวอยู่แต่ในจวน

เขียนหนังสือปกเหลืองสร้างความสุขให้แก่ตนเองมิใช่รึ

แต่กิจการโรงน้ำชากับ ‘เหมยอวี้เหยา’ ก็มีคนจ้องเล่นงาน

คู่แต่งงานเก่าอย่าง ‘เซียวหยาง’ และสหายอย่าง ‘เฟิงอวี้’ ก็ต้องการความช่วยเหลือ

เหลียงเทียนโหว ‘เซี่ยเหยียนเซิง’ ยังมาขอนางแต่งงานอีก

นี่มันไม่ใช่อย่างที่นางคิดเอาไว้เลยนี่นา...

ในตอนที่เซี่ยเหยียนเซิงเอ่ยปากสู่ขอนางกับท่านย่าและท่านยาย

ทั้งสองไม่ยอมโดยง่าย ต่างสำแดงวรยุทธ์จนผมปลิว
เอ่ยปากถามเขาว่า “เจ้ามีดีอะไร”

เหลียงเทียนโหวไม่สะทกสะท้าน ถามกลับหน้าตาย

“หากนางแต่งให้ข้า ข้าจะทำให้นางมีบุตรชายสามคน
คนหนึ่งสืบทอดตำแหน่งเหลียงเทียนโหวจากข้า คนที่สองให้ใช้แซ่ลี่
คนที่สามให้ใช้แซ่มู่ สืบทอดวงศ์ตระกูลของพวกท่าน ดีหรือไม่”

“ตกลง” สองผู้เฒ่าไม่ต้องคิดอันใด เนี่ยเซียนสำลักน้ำชา
‘เดี๋ยวๆ มันจะง่ายไปหรือไม่’